DE MYTHE VAN PYGMALION

De beeldhouwer Pygmalion wordt verliefd op een ivoren beeld, dat daarna in een levend meisje verandert

Pygmalion was in de Griekse mythologie een prins uit Cypres met een voorliefde voor beeldhouwkunst. Hij had jarenlang de vrouwen zonden zien begaan en daarom wilde hij nooit trouwen. Hij bleef liever vrijgezel, omringd door zijn eigen kunst. Dagenlang werkte hij aan een ivoren beeld, een vrouwenbeeld (Galatea). Hij gaf het beeld de perfecte schoonheid en uiteindelijk werd hij er smoorverliefd op. Hij schonk het beeld allerlei cadeaus en juwelen, maar het bleef van ivoor. Op een dag werd er een feest gevierd ter ere van Aphrodite. Overal werd er wierook gebrand en werden er runderen geofferd. Pygmalion sprak bij het altaar de wens uit dat de goden hem een vrouw zouden geven. Hij had de moed niet om "die van ivoor" te zeggen en in de plaats zei hij "die lijkt op mijn ivoren vrouw". Aphrodite, zelf aanwezig, begreep zijn wens: driemaal schoot een vlam hoog op, ten teken van genade. Zodra hij thuiskwam haastte hij zich naar zijn geliefde beeld en kuste haar op de mond. Het beeld kwam tot leven. Daarna dankte Pygmalion Aphrodite duizendmaal. Negen maanden na het huwelijk van Pygmalion en Galatea werd Paphos geboren. Op een andere dag hoorde Pygmalion van de verborgen schatten van Acerbas en liet hem vermoorden, in de hoop dat hij door zijn zus het bezit ervan zou verkrijgen. De mythe van Pygmalion leidde in de middeleeuwen tot de gedachte dat perfecte vrouwelijkheid alleen kan bestaan dankzij mannelijke scheppingskracht.

 Terug naar Pygmalion, klik hier